بررسی اثر آسپیرین با دور پایین در پیشگیری از پره اکلامپسی در پرایمی پارها

سابقه و هدف: اختلالات هیپرتانسیو حین بارداری، یکی از سه عامل عمده مرگ مادران را به همراه خونریزی و عفونت تشکیل می دهد. در تلاش برای پیگشیری از پراکلامپسی، راه کارهای مختلفی مورد استفاده قرار گرفته است. داروهای استفاده شده شامل آسپیرین و آنتی اکسیدان ها می باشند. هدف از این بررسی نقش تجویز آسپیرین در پیشگیری از پراکلامپسی در خانم های پراپمی بار مراجعه کننده به درمانگاه پره ناتال بیمارستان حضرت فاطمه زهرا (س) از آبان ماه سال 1380 تا پایان خردادماه سال 1381 تا پایان خرداد ماه سال 1381 بوده است.مواد و روش ها: این مطالعه یک کارآزمایی تصادفی دوسوکور است که بر روی دو گروه از خانم های نخست زا و یک قلو بین هفته های 13 تا 32 بارداری انجام شد. هیچ یک از افراد مورد مطالعه، سابقه آسم. فشار خون، دیابت، زخم معده و حساسیت به آسپیرین نداشتند. از 537 خانم شرکت کننده در مطالعه همه به جز 48 نفر تا پایان مطالعه همراهی نمودند. 489 نفر باقی مانده، به صورت تصادفی، به دو گروه تقسیم شدند. گروه شاهد (252 نفر) دارونما دریافت کردند و گروه مورد (237 نفر) آسپرین دریافت نمودند. افراد هر دو گروه در هر مراجعه روتین به درمانگاه پره ناتال از نظر فشارخون پروتئینوری و ادم بررسی شدند. دو گروه از نظر سن مشابه سازی شدند. از odds ratio و x2 برای تجزیه و تحلیل آماری استفاده شد.یافته ها: بروز پراکلامپسی بین دو گروه به لحاظ آماری، معنی دار نبود، هیچ موردی از اکلامپسی در دو گروه مشاهده نشد و مورتالیتی پره ناتال نیزدر هیچ یک از دو گروه وجود نداشت. فراوانی پراکلامپسی در گروه مورد، 3.37 درصد و در گروه شاهد، 4.76 درصد بوده است که از لحاظ آماری معنی دار نبوده است.استنتاج: به نظر نمی رسد که تجویز آسپیرین با دوز پایین در خانم های پرایمی پار، در پیشگیری از بروز پراکلامپسی، زایمان پرترم، وزن کمتر از 2500 گرم و مورتالیتی پرناتال موثر باشد. مطالعه بر روی استفاده از سایر داروهای پروفیلاکتیک و بررسی اثر دقیق فارماکوکینتیک آسپرین توصیه می شود.